6.5

Review: Macabre

Macabre is een game die vanaf het begin duidelijk maakt waar hij voor staat. Het draait om samenwerken, samen overleven en samen angst voelen. Alles in de game is ontworpen met co‑op in gedachten. Het spel werkt het beste als je het samen met anderen speelt. Alleen spelen kan, maar dan voelt het leeg. De stilte die in co‑op beklemmend is, wordt dan saai. De wereld voelt anders. Vijanden lijken harder, puzzels zijn lastiger en de spanning verdwijnt. Het is duidelijk dat dit een co‑op game is en dat is tegelijk zijn kracht en zijn zwakte.

Wat Macabre echt goed doet, is het verhaal. Het is mysterieus, langzaam opgebouwd en overtuigend. Veel horrorgames focussen op schrikmomenten, maar Macabre doet dat anders. Je ontdekt stukje bij beetje wat er is gebeurd. Gesprekken, kleine aanwijzingen en de omgeving vertellen een verhaal. Niet alles wordt uitgelegd en dat maakt het spannend. Het verhaal kruipt onder je huid. De angst komt niet van wat je ziet, maar van wat je denkt dat er kan gebeuren.

De momenten met andere spelers zijn het best. Eén persoon richt een zaklamp, iemand anders hoort iets bewegen en roept het. Plots zit je allemaal muisstil. Die gedeelde spanning is bijzonder. Alleen speelt het veel minder goed. Puzzels die logisch zijn in co‑op, worden solo frustrerend. Vijanden voelen soms oneerlijk of juist voorspelbaar. De game is duidelijk gemaakt om samen te spelen.

De gameplay zelf is een mix van verkennen, puzzelen en overleven. Je loopt door donkere gangen en onderzoekt alles om aanwijzingen te vinden. De besturing werkt prima, al zijn sommige animaties wat stijf. Vijanden zijn slim genoeg om je alert te houden, maar je herkent snel patronen. Het goede is dat geluid en sfeer constant spanning creëren. Geluiden, schaduwen en stiltes voelen allemaal precies goed.

Visueel ziet de game er goed uit, ook al is het geen grafische blockbuster. Licht en schaduw zijn knap gebruikt. Donkere hoeken voelen echt gevaarlijk. Kleine details maken de wereld geloofwaardig. Het geluid is uitstekend. Van zachte voetstappen tot een krakende vloer, alles voelt met zorg ontworpen. De soundtrack is minimaal, waardoor stilte juist spannend is. Stemacteurs klinken overtuigend en passen goed bij de toon van de game.

Technisch is Macabre degelijk. Soms zijn er kleine haperingen bij drukke scènes, maar niets ernstigs. Menu’s zijn overzichtelijk, maar wat ouderwets. Matchmaking werkt goed met vrienden, maar langzaam met onbekenden. De game had baat gehad bij wat meer opties voor personalisatie, zoals audiobalans of aanpassing van moeilijkheid.

Wat ik respecteer is dat de ontwikkelaars niet geprobeerd hebben iedereen tevreden te stellen. Dit is een co‑op game en dat blijft het. Ze hebben geen AI-partners toegevoegd voor solo spelers. Dat is dapper, maar het betekent dat sommige spelers buiten spel blijven.

Macabre heeft twee gezichten. In co‑op is het intens, spannend en meeslepend. In singleplayer is het traag en frustrerend. Samen spelen tilt het naar een hoger niveau. Zonder teamgenoten voelt het leeg.

Toch zie je de ambitie van de ontwikkelaars. De sfeer is sterk, het verhaal is interessant en de spanning voelbaar. De game laat zien dat horror niet alleen draait om schrikmomenten, maar om samenwerking en gedeelde angst. Dat maakt het uniek.

Sommige momenten blijven bij je. Het licht op natte vloeren, de stilte na een achtervolging, een bijna gemiste redding van een medespeler. Dat zijn de scènes die je niet snel vergeet. Macabre weet spanning goed te doseren.

Het blijft een game met potentieel dat niet volledig benut wordt. Een soepelere singleplayer, betere balans en wat technische afwerking hadden de score hoger kunnen maken. Nu scoort het goed bij de juiste spelers, vooral wie van co-op houdt.

Macabre is een game die zijn eigen weg kiest. Het is geen allemansvriend, maar dat hoeft ook niet. In co‑op is het spannend en uniek. De wereld, het geluid en het verhaal werken samen om je betrokken te houden. Alleen spelen kan, maar het voelt niet goed. Dit is een game die pas echt tot leven komt als je hem deelt.